O mnie
Anna Breguła
Wierzę, że edukacja społeczeństwa sprawi, że wzrośnie uważność i zrozumienie drugiego człowieka, ale również samego siebie. Chciałabym, aby psychoterapia i farmakoterapia nie wiązały się wstydem, a młodzi ludzie trafiali na świadomych specjalistów.
Blog jest częścią mnie, moją codziennością. Jest również miejscem dla osób, które szukają odpowiedzi na swoje pytania, chcą towarzyszyć w zdrowieniu drugiej osoby, pragną normalizować wiedzę o zdrowiu psychicznym.
Kim jestem?
Pedagog, absolwent Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Dyrektor Generalny Akademii Rozwoju, Wiceprezes Zarządu Głównego Stowarzyszenia Widzących Więcej, autor bloga „Mam depresję”, Ekspert ds. kształcenia kadry pedagogicznej, studentów oraz młodzieży, Edukator Seksualny, student psychologii, Wiceprzewodniczący Samorządu i Wiceprzewodniczący Koła Naukowego Sex/us Uniwersytetu SWPS w Katowicach.
Blog jest moją odpowiedzią na potrzeby społeczeństwa. Chciałabym, aby zaburzenia i choroby psychiczne zostały odczarowane.
Pod koniec 2019 roku po raz pierwszy trafiłam do gabinetów psychoterapeutów i lekarzy psychiatrów. Wtedy też po raz pierwszy usłyszałam swoje diagnozy oraz to, że powinnam iść do szpitala psychiatrycznego. Towarzyszył mi strach. Myślałam, że moje życie się skończyło. Wszystko się zaczęło sypać, było gorzej. Byłam przerażona nową rzeczywistością, diagnozą – epizod depresji umiarkowany.
Przyjmowałam leki, chodziłam na terapie i kontrole psychiatryczne. Zmieniałam leki kilkukrotnie. Napisałam wiele listów samobójczych. Wielokrotnie chciałam się zabić. Pewnego dnia przestałam brać leki, chciałam, żeby moje samopoczucie się pogorszyło to był mój plan na samobójstwo. Jeden z wielu.
W grudniu 2020 roku podjęłam decyzję o pójściu do szpitala psychiatrycznego. Spędziłam 20 dni w Centrum Psychiatrii w Katowicach na oddziale zamkniętym ogólnopsychiatrycznym. W ciągu całego mojego leczenia moje diagnozy się zmieniały. Moimi aktualnymi rozpoznaniami są:
- Zaburzenia depresyjno-lękowe mieszane,
- Specyficzne zaburzenia osobowości – osobowość chwiejna emocjonalnie
Nie jestem swoją chorobą
i Ty też nią nie jesteś!
Diagnozy nas nie definiują. One nadają kierunek leczeniu i to warto pamiętać. Mówię otwarcie o swoich zaburzeniach psychicznych, bo chcę zmieniać swoją rzeczywistość i uświadamiać ludzi, że pójście do lekarza psychiatry jest czymś normalnym. Do tego lubię edukować innych, wiem, że tego nigdy za wiele.
Blog jest przede wszystkim moim dziełem – moim pomysłem i ciężką pracą włożoną w tworzenie rzetelnej treści, jednak nie byłoby to możliwe bez wsparcia wielu, ważnych dla mnie osób i wsparcia technicznego, to wszystko, każde dnia zapewnia mi przede wszystkim mój partner – Bartosz Gawroński
Dlaczego blog?
- Kiedyś zażartowałam, że napiszę książkę lub zacznę prowadzić bloga. Wśród moich znajomych pomysł bloga się przyjął i postanowiłam go założyć. Długo się zastanawiałam jak powinien wyglądać, o czym pisać i czy na pewno powinien powstać…
- Jest to moja forma komunikacji, niektóre tematy łatwiej jest mi opisać tutaj, na blogu, niż usiąść i komuś o tym powiedzieć… Dzięki temu, że regularnie piszę na blogu i mediach społecznościowych moi znajomi wiedzą co u mnie słychać i jak się czuję, więc nie muszę odpowiadać na ciągłe pytania „co u mnie?”.
- Gdy zaczęłam mówić o depresji okazało się, że wiele osób nawet nie wie, czym jest depresja, jak pomagać lub jak reagować na takie wyznanie. Chcę, aby świadomość społeczeństwa wzrastała oraz żeby zaburzenia psychiczne, psychoterapia i psychiatria nie były tematami tabu.
- Chcę pomagać innym ludziom, sama szukałam wielu odpowiedzi na swoje pytania w internecie. Szukałam potwierdzenia, że nie jestem sama, nie wiedziałam co jest okej, a co nie jest okej. Bałam się pójść do specjalistów, bo nie wiedziałam, co powiedzieć i jak wygląda leczenie.
- Lubię przełamywać tabu i rozwiewać mity. Tematy związane ze zdrowiem psychicznym zdecydowanie tego potrzebują. A każda wiadomość od mojej społeczności tylko potwierdza, że treści o tej tematyce są potrzebne.
Najnowsze komentarze